O CSIC-Galicia indaga na comunicación entre plantas como resposta ao dano por larvas e patóxenos
A través dunha tese doutoral obtivéronse os datos que permiten sentar as bases para o desenvolvemento de biopesticidas baseados en compostos orgánicos volátiles
O Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC), a través dunha tese doutoral realizada na Misión Biolóxica de Galicia (MBG-CSIC), indagou na comunicación entre plantas ao determinar como diferentes factores bióticos, tales como o parentesco xenético, e abióticos, tales como o incremento de nutrientes no chan, afectan as mensaxes mediados por compostos orgánicos volátiles (COVs).
A investigación tomou como obxecto de estudo a pataca (Solanum tuberosum) e o algodón silvestre (Gossypium hirsutum) e como atacantes larvas de verme soldado e de polilla Alabama argillacea, pragas importantes nestas plantas, así como os patóxenos Phytophthroa infestans e Fusarium solani, axentes de infección importantes no cultivo de pataca. A investigación levou a cabo por Lucía Martín Cacheda baixo a dirección de Joaquín Moreira Tomei (MBG, Pontevedra) e Luis Abdala Roberts (Universidade Autónoma de Iucatán, México),
En primeiro lugar, a tese pretendía comprobar se a comunicación entre plantas de pataca víase afectada o parentesco xenético entre elas. Estudos previos indicaran que as plantas xeneticamente relacionadas comunicábanse mellor. En segundo lugar, buscábase comprobar se a comunicación entre plantas de algodón silvestre era dependente da cantidade do dano e da distribución deste dano dentro da planta.
En terceiro lugar, abordábase se a comunicación entre plantas de pataca depende do incremento de nutrientes no chan. Estudos previos demostraran que diferentes factores abióticos podían alterar a emisión de COVs, e tamén a sinalización entre plantas, concretamente traballos previos centráronse en determinar o efecto da seca. Por último, quíxose comprobar se a comunicación entre plantas de pataca era específica do atacante, usando neste caso como axentes de ataque os patóxenos Phythopthora infestans e Fusarium solani.
Os resultados revelaron que hai comunicación, manifestada nun incremento da resistencia inducida pola recepción de COVs en plantas receptores, entre plantas de pataca en resposta ao dano por larvas de polilla S. exigua e entre plantas de algodón silvestre en resposta ao dano por larvas de polilla A. argillacea.
“En canto ao algodón silvestre, vimos que a variación na cantidade de dano producido por larvas de A. argillacea altera as emisións de COVs pero que isto non se traduce nun efecto sobre a sinalización. Doutra banda, atopamos que o incremento de nutrientes no chan non afecta as emisións nin á sinalización entre plantas de pataca en resposta ao dano por S. exigua“, explica a autora.
Con todo, as plantas de ambas as especies infectadas polos patógenos Phytophthora infestans e Fusarium solani non variaron as súas emisións de COVS en comparación coas non danadas, o que podería traducirse nunha supresión das defensas das plantas emisoras provocada por devanditos patóxenos.
